Note: Upgrade your browser if you can't see the images.
My 3 Step Brothers Got My Virginity - Chapter 54
You are reading My 3 Step Brothers Got My Virginity Chapter 54 at mangacake.
Please use the Bookmark button to get notifications about the latest chapters of My 3 Step Brothers Got My Virginity next time when you come visit our manga website
- Home
- All Mangas
- My 3 Step Brothers Got My Virginity
- Chapter 54 - “MY 3 STEP BROTHERS GOT MY VIRGINITY”EPISODE 54
__________
’till Chantal’s POV
Napaiwas ito ng tingin at muli ring tumingin sa’kin, “Fine, answer me– do you love me?”
Napayuko ako atsaka sumagot, “Absolutely yes!”
“Ako ba?– mahal mo?”-tanong ko naman
“May mahal na’kong iba.”-seryosong sagot niya kaya napaiwas ako ng tingin.
Bakit kase ako umaasa?! Dapat nung una palang pinigilan ko na’tong nararamdaman ko, sinasabi ko na nga ba masasaktan din ako sa huli.
“So who’s that lucky girl?”-lakas loob kong tanong.
“Look at my eyes (Tumingin ako ng diretso sa mga mata niya), sino ‘yung nakikita mo?”-saad nito
“Ako, nakikita ko ‘yung sarili ko?!”-napangiwi ako.
“Oh edi ikaw!”-ani niya at ngumiti ng malawak.
What the hell?! *Tug dug tug dug* ako ‘yung mahal niya?! I mean mahal niya din ako?! Shemaiii can’t believe this, na-fall ako sa lalaking manyak!
“Oh natulala ka diyan?!”-sambit niya
“A-ahm hindi lang ako makapaniwala.”-tugon ko at napahawak sa dibdib
“Chantal, tayo nalang kaya?!”-nang dahil sa sinabi niyang ‘yun ay nanlisik ang mga mata ko kasabay ng pagtulak ko sa kanya papalayo sa’kin.
“Are you kidding?! Zach boyfriend ka ng kapatid ko!”-bulyaw ko dito.
“But i don’t love her, ikaw ang mahal ko.”-ani niya
“Yes ako nga ‘yung mahal mo, pero hindi mo kami puwedeng pagsabayin.”-saad ko
Napaawang ito mula sa’kin, “Oo nga hindi ko kayo puwedeng pagsabayin– bakit kase ako pinanganak ng ganto kagwapo?!”-pabulong niyang sabi.
“Huh?”-bigkas ko
“Ah wala, naiinis lang kase ako sa mga magulang ko, masyado nilang ginalingan ang pagroromansa.”-napatakip ako sa dibdib ko.
“Bastos!!!”-inis kong sigaw.
“What’s wrong?!”-kinunotan niya’ko ng noo, tsk maang-maangan pa.
“Ewan ko sayo! Tumabi ka diyan a-ako nalang ang magddrive!”-bulyaw ko at tinulak-tulak siya ngunit hindi ko pa nahahawakan ang manibela nang pigilan niya ang kamay ko.
“Ako na, baka sabihin mo hindi ako GENTLE MAN!”-ani niya at mariin na binigkas ang huling salita.
Ows?! Napakagentle man mo zach sobra, sa sobrang gentle man mo nakakabastos kana tsk.
—
“Oh nandito na tayo!”-sambit niya at hininto ang kotse sa gilid ng gate namin.
“S-sige hanggang dito nalang, bumaba kana sa kotse ko.”-wika ko.
“Tsk! Napakabastos mo rin pala chantal, pagkatapos kitang ihatid dito hindi mo man lang ako papapasukin?!”-iritado niyang pagkakasabi.
“Zach a-ano ka ba, baka makita ni chantel na magkasama tayo at i-ikaw ang naghatid sa’kin dito.”-saad ko
“Tsk! ‘yun lang pala!”-bigkas nito, lumabas siya ng kotse at pinagbuksan ako ng pintuan.
Hinigit niya ang kamay ko at hinila papasok sa loob ng mansyon namin.
“Ano ba zach, nasisiraan ka na ba?!”-inis kong bigkas
“Oo, at mas lalo akong masisiraan kung hindi ka susunod sa’kin.”-sagot nito at patuloy akong hinila papasok sa guest room.
“Wth?! Don’t tell me zach, hinatid mo siya dito?!”-pagsalubong ng galit na hitsura ni chantel sa amin.
Hayst, ito na nga ba ang sinasabi ko eh, paano na’to?! baka mapalayas na’ko god!
“Yes hinatid ko na siya, baka kase mapahamak pa siya then pagnangyari ‘yun baka maglaho nalang ‘yung kasunduan natin.”-saad ni zach at nakangisi akong tinignan.
Napatango-tango si chantel, “Sa bagay, you’re right– at baka makipag break ka sa’kin.”
Sa reaksyon ni zach mukha lang siya kalmado at seryoso pero alam ko deep inside tawang-tawa na siya.
“Mismo, at baka hindi rin matuloy ang date natin bukas– kaya paghanda mo nga ng dinner si chantal PLEASE BABE?!”-sa tuwing titingin si chantel sa’kin bigla nalang nag-iiba ang emosyon ng mukha niya, pero kay zach ay todo ngiti siya na halos tumagos na sa likod.
“Sige babe, basta for YOU!”-sagot naman ng aking kapatid, nagmadali itong magtungo sa kichen at naghalungkat sa ref.
“Nice one ba?”-tanong nito sa’kin nang makaalis na si chantel, nginisian ko lang siya.
*Dominic’s POV*
“Hindi pa rin siya nagkakamalay, but base on our test observation stable na ang lagay niya at ang tangi lang naming nakikitang fractures ay ang damage ng brain niya but don’t worry walang pagdurugo iyon, in fact hindi niya rin iyon ikakamatay.”-saad ng doctor sa akin.
“Salamat po doc.”-malungkot kong sabi
“No problem, btw i have to go marami pa akong aasikasuhing pasyente.”-naglakad na ito paalis.
Inalis na rin si ghirtzy mula sa emergency room kung saan siya dati dinala. Umupo ako sa upuang nakalagay sa gilid ng kama nito at hinawakan ang kamay niya.
Inaamin ko, nagsisisi ako na binalewala ko lang siya na hinayaan ko siyang masaktan at umiyak, sa mga oras na kailangan niya’ko, sa mga araw na ako lang ‘yung iniisip niya at sa mga pagkakataon na sinasaktan niya si cess dala ng selos na kanyang nararamdaman, ay wala akong kaalam-alam na ganun na lamang ang kanyang pagmamahal sa akin.
“Sana magising kana ghirtzy, para makahingi na’ko ng tawad sayo.”-sambit ko.
My tears are started to falling down, and i can’t control it dala ng lungkot ko at nararamdamang galit sa sarili.
Kinuha ko ‘yung bracelet sa bulsa ko na para sana kay cess, but this time kay ghirtzy ko na lamang ito ibibigay.
“Ghirtzy, sana mapatawad mo pa’ko.”-ani ko atsaka sinuot sa kanya ‘yung bracelet sabay halik sa kamay niya.
“Fvck, hindi ko alam kung mamahalin ba kita dahil naaawa ako sayo o mamahalin kita dahil gusto kong buoin ‘yung mga araw na wala ako sa tabi mo.”-saad ko pa dito at hinimas ang buhok niya.
*Cess’s POV*
“Kuya, puwede na ba kitang tawaging kuya?”-tanong ko.
“You already call me like that tss?!– yes you can wala na tayo sa school para tawagin mo’kong sir.”-sagot niya
I just nod atsaka kami naglakad paalis, pero akala ko ay sasakay kami sa tricycle o hindi kaya sa jeep.
“Kuya, seryoso ka?!– maglalakad lang talaga tayo?”-takang tanong ko.
Paano ba naman kasi, ang dilim-dilim na dito sa kalye halos kami na lamang ang naglalakad dito ngayon, karamihan mga sasakyan na.
“Yeah i’m serious.”-sagot niya habang nakapamulsa.
“Eh ang layo-layo pa natin!”-wika ko at bumusangot.
“Ikaw talaga bunso, ang tamad mo!”-ani niya at ginulo ang buhok ko, nang dahil sa asta niyang ‘yun ay napahinto ako at napahawak sa buhok ko.
Ano daw bunso?! Teka lang ngayon niya lang akong tinatawag na ganun ah, owmaygosh!
“Ano pang hinihintay mo diyan?! Tara na tss!”-ani niya at nilingon ako.
“A-ah o-opo.”-utal-utal kong sabi, tumakbo ako sa kinaroroonan niya.
“Kuya! Ngayon mo lang akong tinawag na bunso.”-nakapout kong sabi.
“Tss ayaw mo?”-sarkastikong tanong niya.
“Wala naman akong sinabi.”-sagot ko at umirap sa hangin.
Sana ganto nalang palagi, ‘yung ang sweet ni kuya tapos close kami hindi katulad ni chantal at zach para’silang pakipot sa isa’t isa.
Maya-maya pa naramdaman ko nalang na inakbayan ako ni kuya, ang bigat ng kamay niya, ouch ‘yung ka-pandakan ko.
“Kuya!”-pagtawag ko sa kanya.
“Hmm?”-wika niya nang hindi tumitingin sa akin.
“Ang bigat ng kamay mo!”-reklamo ko.
“Tss, sadyang pandak ka lang.”-pangaasar nito at ngumisi.
“Kuya grabe ka ah, ano’to personalan?!”- inis ko namang sabi.
“Tumahimik ka nalang!”-iritado niyang tugon at mas lalo niya’kong dinikit sa kanya.
»»»»»
To be continued.